Zomergasten

Zomergast Micha Wertheim wekte in het begin van de uitzending mijn irritatie op. Doe niet zo dwars. Probeer niet zo dwangmatig leuk te zijn. En: je lijkt in je gezicht op Gerrit Komrij, maar daar kun je ook niets aan doen. Maar gaandeweg werd het programma boeiender. Ik zag in dat ik Micha verkeerd beoordeelde. Dat hij wel degelijk intelligent en origineel was, met goeie kritieken, bijvoorbeeld op die inteeltteevee van DWDD. Jan Leijen kwam die avond tekort, hij kon Micha niet goed bijbenen. Bij Adriaan van Dis stelde hij dikwijls wel de juiste vragen, maar Van Dis leek meer geïnteresseerd in zijn eigen zienswijzen dan in dialoog. Die zienswijzen waren zelden opzienbarend en soms wat al te kort door de bocht. Om via Rost van Tonningen bij Wilders uit te komen en te beweren dat ook Wilders Indisch bloed in de aderen heeft stromen en dus niet raszuiver is, is totaal irrelevant omdat de man, hoewel een demagoog en een onbeschofte schreeuwlelijk, voor zover mijn kennis strekt geen nazi-sympathisant is, hooguit een nare populist met een islamfobie. En te zeggen dat het katholicisme van Gerard Reve hem te koket is, is uit de mond van zo’n ijdeltuit als Van Dis helemaal een gotspe. De man is zelf –en ter zijn verdediging: ondanks zichzelf – de koketterie zelve. Trouwens, zoals de man is, zo schrijft hij, heel netjes, met enige zwier, maar zonder dat het wringt of wrikt en zonder dat het beklijft: fondantproza.