Jalousie de métier

Van Bril heb ik begin jaren negentig wel eens een romannetje gelezen, dat best aardig was, een beetje autobiografie uitgerekt tot romanproporties, van dat werk, om met Bril te spreken, en ik herinner me een gedichtje van hem: kut/of kont/of gaan we slapen, weinig verheffends, geen dichter aan verloren gegaan. Een man van hartstochten of grote bevlogenheid is Martin Bril ook nooit geweest, meer een van typisch Hollandse nurksheid. Dat ie op den duur dan toch van die mooie columns is gaan schrijven, geeft aan dat hij zijn vorm gevonden had. Die doorkijkjes op Holland zijn literaire evocaties waar Dirk van Weelden menig puntje aan zuigen kan, geen producten. Zou Dirk van Weelden gewoon niet een beetje erg jaloers zijn op het succes van Martin Bril, en niet eens perse omdat Bril meer succes had maar vooral omdat het hem wel is gelukt wat Dirk van Weelden niet is gelukt: namelijk uit te kristalliseren als schrijver? Als ik af ga op de her en der geciteerde fragmenten, (want dat boek ga ik echt niet lezen, zonde van mijn tijd) schrijft Van Weelden zoals ie praat en dat werkt niet aanmoedigend. Bovendien heeft het iets valserigs, wat Daniëlle Serdijn in de Volkskrant ook aanstipte. Bril als de man die een knieval maakte voor het grote geld en Van Weelden als de nooddruftige romantische kunstenaar, die offers durft te brengen voor de kunst. Ja lekker makkelijk als moeder de vrouw de kost verdient. Heb ik het nog niet gehad over die potsierlijke anagrammen. Brent Ramli? David Kennerwel? Kom aan zeg. En dan ook nog jezelf ophemelen en bewieroken in de derde persoon, wat een sneue bedoening.

The hidden cow

Mensen die mij kennen, weten dat ik een filosofische natuur ben. Toen ik vanochtend naar mijn werk reed, vroeg ik mij ineens af of een koe weleens klaarkomt. Ik ben geen crack in zoölogie, maar een koe is een zoogdier en zal dus wel over een clitoris beschikken. De vraag is of die clitoris ooit voldoende gestimuleerd wordt voor een loeiend koeienorgasme. Ik bedoel als de koe al het genoegen mag smaken door een stier bestegen te worden, dan zal de koe aan de clitoris weinig wrijving ervaren, aangezien stier en koe niet buik aan buik paren. Ook als de koe ’s avonds op stal staat en hete gedachten haar koeienhersens teisteren, is ze met haar hoeven niet in staat tot een lekker potje vingeren, gesteld dat ze er al bij zou kunnen. Triest triest triest, dacht ik, want ik vind koeien lieve zachtmoedige dieren die ik graag de sensatie van een spetterend orgasme gun. Maar toen moest ik denken aan die plaat van Tool waar ik midden jaren negentig zo geïntrigeerd door was dat ik het kunststof doosje van de CD sloopte om te kijken wat er achter het grijze ribbelplastic verborgen zat. Dit dus. Laat die koeien maar schuiven!