dinsdag 27 april 2010

Pauw en Witteman

Als er iemand van de Partij van de Dieren te gast is bij Pauw en Witteman, dan maakt Jeroen Pauw graag een flauw grapje. De gasten gaan dan schaapachtig zitten lachen.

zondag 25 april 2010

Entry in Moleskine dd 17-11-2009

In de Prinsenstraat hoor ik opeens “meneer, meneer!” Een oude man, niet heel erg verwaarloosd, maar onaangepast genoeg om mij iets te doen terugdeinzen als hij bijna op mijn lip gaat staan en zegt: “Meneer, mag ik u wat vragen?”
Nee zeggen en doorlopen is harteloos, dus ik zeg: “Ja?”
“Meneer, u moet weten, ik kamp al meer dan twintig jaar met schizofrenie. Ik ben ook manisch depressief. Ik ben uitbehandeld vandaag. Mijn psychiater heeft me dat gezegd. Maar mijn begeleidster van de sociale dienst is deze week getroffen door een hersenbloeding en het gaat wel zes weken duren voordat mijn zaakjes geregeld worden. Ik heb geen vrienden of familie, die hebben mij verstoten. Gelukkig heb ik wel onderdak. Maar ik heb geen geld om iets te kopen. Daarom zou ik u willen vragen meneer of u financieel iets zou kunnen bijdragen?”
Dat was een lange aanloop met toch nog een voorspelbare uitkomst, al begon ik daar even, heel even aan te twijfelen. Ik dacht die man is zo schizofreen, die blijft gewoon praten en praten, net zolang tot ik wegloop en dan zul je zien dat ie nog achter me aan komt ook.
De man mag dan schizofreen zijn, ikzelf lijd in lichte mate aan smetvrees en elke keer als hij zijn magere vinger naar me uitstak, - want dat deed hij nogal vaak, wellicht om zijn verhaal extra te benadrukken – deed ik een stapje achteruit. Zo achteruitschuifelend was ik in de Molenstraat terechtgekomen.
Om een lang verhaal kort te maken, het komt erop neer dat ik de man een euro geef en dat hij me verbouwereerd aankijkt en zich met een euro bekocht lijkt te voelen.
“Prettige dag nog,” zeg ik, en ik maak me uit de voeten.

zaterdag 17 april 2010

Boekenweekgeschenk

Boekenweekgeschenk lezen, zonde van je tijd. Ook nu weer. Zo’n niets verplichtend niemendalletje van Joost Zwagerman in precies de saaie zevertaal die je van hem zou verwachten. Tuurlijk, hij kan schrijven blablabla, maar dit verzinsel, gespeend van enige noodzaak, is qua taal even spannend als de berichten op teletekst. Duffe saaie zever, dat Duel.

zondag 11 april 2010

Eva-Marie Westbroek

Daarnet bij Kunststof TV zag ik Eva-Maria Westbroek en ik dacht maar een ding: ik wil erop.
Dat, en: ik wil haar likken, want roodblond als ze is heeft ze vast erg roze schaamlippen die duidelijk aftekenen tegen haar vermoedelijk roomblanke huid.
Daar houd ik van: van roze en roomblank.
Maar allereerst een poos zuigeling aan haar romige boezem zijn, lurken aan haar roze tepels.
Het wordt hoog tijd dat ik mijn pik eens voor de dag haal. Er dient gemasturbeerd.

zondag 4 april 2010

De Wereld Een Groot Mechaniek

Het lijkt wel of je elk jaar meer scholeksters ziet bij ons. Mooie vogel, smetteloos zwartwit verendek en een lange, knaloranje snavel. Het opmerkelijke aan de vogel is dat ie iets mechanisch heeft in zijn handelen. Hij doet denken aan een opgedraaide speelgoedvogel, zoals hij bijna systematisch met zijn snavel in de natte grond pikt op zoek naar voedsel. Er is een duif die met zijn vleugels schuin omhoog klappert, waarna hij zich in glijvlucht naar beneden laat zeilen, - hoe vaak heb ik dat al niet gezien? En de trage gang van de kraaien, hellend op de tegenwind. Alles is zo bekend en zo vertrouwd. Zelfs het vrachtschip op de rivier, zelfs de mensen onder aan de dijk die met hun gevulde winkelwagentjes over het parkeerterrein van de Aldi naar hun auto’s lopen, ja zelfs de witte was die opbolt aan de droogmolen daar: dat alles lijkt in gang gezet door ik weet niet waardoor - of door wie – maar op een ochtend als deze lijkt de wereld een groot Mechaniek.