Borgman

Gisteravond zag ik Borgman. We zaten met zijn vijven in de zaal. Een oud stel, een jong stel & ik zei de gek. Na afloop van de film vonden het oude en het jonge stel elkaar in hun verbouwereerd zijn. “Je verwacht toch dat aan het einde de puzzelstukjes in elkaar vallen…” En als dat dan niet gebeurt, zijn mensen met een dergelijk verwachtingspatroon teleurgesteld. En dat terwijl de quote waarmee de film opent “En zij daalden neer op aarde om hun gelederen te versterken ” de verwikkelingen in de film toch in een tamelijk samenhangende en verklarende context plaatst… Als ik naar een film van Alex van Warmerdam ga, heb ik maar een verwachting, namelijk dat een personage op een onverwacht moment in de film totaal ongefundeerd poep zegt. Uiteindelijk was ik dus degene met een onvervuld verwachtingspatroon. Toch had ik in tegenstelling tot mijn zaalgenoten een plezierige filmavond gehad.