Maar lezen is niet altijd een feest

Ik dacht ik zal ook een keer iets van Boris Vian lezen, nou dat heb ik geweten. J’irai cracher sur vos tombes vond ik wel een kek klinkende titel, maar ik had me beter ff kunnen informeren over deze “roman” die Boris onder pseudoniem publiceerde. Wat een walgelijk grafboek. Moest dit een soort van aanklacht zijn tegen rassendiscriminatie in de Verenigde Staten of zo? Of wilde hij lekker shockeren en en passant geëngageerd zijn..? Hoe ook het is een platvloerse ongeloofwaardige ongenuanceerde perverse wraakfantasie: zonde van de leestijd. Dat Vian stierf kijkende naar de verfilming van het boek noemen we veelzeggend.