Anna Karenina

Ben begonnen in Anna Karenina van Tolstoi. Eindelijk weer eens een dikke negentiende-eeuwse Russische roman op schoot. Op pagina achtenzeventig blijkt een baanwachter onder de trein terechtgekomen te zijn en verongelukt. Tien pagina’s verderop in het boek denkt Anna terug aan het ongeluk en aan de tweehonderd roebel die Wronski aan de weduwe van de baanwachter geschonken had. “Zij voelde, dat hier sprake was van iets, dat met haar te maken had en dat dit niet zo had mogen zijn.” Het spel, kortom, is op de wagen. Of moet ik zeggen …de trein is op de rails?!