Tussen hond en wolf

Ik houd erg van het uur tussen hond en wolf en met mij Patrick Modiano, lees: “Le soleil avait disparu et le ciel était encore bleu. Avant que les lampadaires ne s’allument, je profiterais de cet instant, celui de la journée que je préfère. Plus tout à fait le jour. Pas encore la nuit. Un sentiment de trêve et de calme vous envahit et c’est le moment de prêter l’oreille à des échos qui viennent de loin. » Of, in mijn elegante vertaling :"De zon was verdwenen en de hemel nog blauw. Zolang het licht van de lantaarns uit blijft, profiteer ik van dit ogenblik, mijn favoriete moment van de dag. Niet helemaal dag meer. Nog net geen avond precies. Een gevoel van rust en kalmte komt over je en het moment is daar om je oor te lenen aan de echo’s uit een ver verleden." Vertalen is interpreteren/ hertalen/ verknoeien. Lees nooit een Modiano in vertaling, lees de schrijver zelf. (En lees zeker geen vertaling van Bernlef!)