R.I.P. Socrates

Als ik me een voorstelling van de grote Griekse filosoof Socrates maak, zie ik steevast een lange magere man voor me met donkere krullen en een kort donker baardje. Net vijftien was ik toen ik tijdens het WK in Spanje in de ban raakte van het majestueuze sambavoetbal van de Brazilianen. De aanvoerder van dat team heette Socrates, een lange, technisch heel bekwame voetballer, intelligent en met veel spelinzicht. Om mijn idool te zijn was Socrates wellicht iets te bonenstakerig –Zico, dat was mijn idool- maar hij had iets van een mentor, een man naar wie je opzag. Hij was niet alleen voetballer, hij was dokter bovendien, en binnen en buiten het veld een man van beschaving: een man gevormd naar zijn naam kortom – en net als de grote filosoof uit de Griekse oudheid drinkend aan zijn eind gekomen, dat is, in zekere zin… Rust zacht, Goddelijke Kanarie, rust zacht.