Knight of Cups

“Wat een kutfilm, wat een kutfilm!” foeterde de baard die zich door zijn artistieke vriendin had laten meetronen naar Knight Of Cups toen hij voor mij uitlopend de filmzaal verliet. En inderdaad als het des filmmakers bedoeling is om het publiek van zich te vervreemden dan is Terrence Malick meer dan ooit op de goede weg. Wat een pretentieuze teksten neuzelt die voice over, over lege levens, het leven een pelgrimstocht, Wasteland, Parsifal, etc. Ja het is wat; en intussen staat de wereld in brand. Geen dialogen, geen ontwikkeling, maar suggestie als narratieve vorm, schetsjes, tableaux die het verhaal “vertellen” van een vader die het niet meer weet en in wroeging leeft, een jongere broer die woedeaanvallen heeft, een overleden broer (terugkerend thema bij Malick) en Knight of Cups Christian Bale die zich hier tussendoor beweegt, alsook tussen talloze schone dames bij wie hij geen blijvend soelaas vindt. (Geef mij uw probleem.) Regieaanwijzing van Malick aan Bale: “Doe alsof je een toeschouwer bent, een geest in het decor van je eigen leven.” Sowieso de acteurs en actrices het bos in gestuurd, wat ze zich blijkbaar graag laten welgevallen, want ze spelen toch maar mooi in een film van Malick. Blijft over prachtige fotografie en geweldig camerawerk. Dat is echt subliem en op zich reden genoeg om de film te gaan zien. Ook zijn er dikwijls lekkere geile kontjes in beeld.