Chance meeting

Vanochtend deed ik de boodschappen bij de AH. Wat een drukte op zo’n vrijdagmorgen, kon amper mijn auto parkeren. Als ik dag in dag uit maar op kantoor zit en weinig prikkels krijg te verduren dan voel ik geen gemis, maar du moment ik me tussen de mensen begeef, op plekken met enig vrouwelijk schoon, steekt de frustratie ouderwets de kop op. Er was een dame van mijn leeftijd, een midveertiger, met een paar glorieuze benen en dito billen in strakke broek gepakt, die me een keer heel lief bedankte toen ik mijn karretje aan de kant trok zodat zij bij de yoghurt kon. Hoewel niet heel knap was ze zeker ook niet lelijk; haar ogen stonden intelligent en haar stem klonk heel beschaafd; vermoedelijk was ze vrijgezel, althans, dat verbeeld ik mij dan. “Als we bij jou thuis de boodschappen eens gaan uitpakken, dan kunnen we daarna een poosje uitrusten op bed. Als jij mij dan pijpt, zal ik je likken. Dat moet formidabel zijn, met dat uitzicht op die heerlijke billen van je. Wat zeg je ervan?” Dat had ik natuurlijk moeten zeggen, maar sufkut die ik ben, ik liet haar lopen.