Geheugen, spreek

Op masturberen na zijn er weinig dingen zo bevredigend als lezen. Uit voordat ik er erg ik had: Kinderjaren van Tolstoi. Herinneringen ophalen en van die herinneringen een groot samenhangend verhaal maken, zo doe je dat. En ondertussen jezelf niet sparen getuige de meesterlijke scène waarin de jonge Lev zonder gewetensbezwaar meedoet aan de vernedering van het armeluiskind Iljenka Grap: de wroeging komt pas achteraf. Straks Jongensjaren, eerst nog De si braves garçons van Patrick Modiano uitlezen, ook een genot. Na een optreden in een bedompt provinciestadje staat komiek Edmond Claude oog in oog met zijn oude scheikundeleraar die hem uitnodigt voor een etentje in de stad. Edmond, die de oude man niet wil laten wachten, loopt met de schmink nog op zijn gezicht met de man mee naar de brasserie: « Nous marchions, lui de ce pas raide qui était le sien au collège et moi la tête penchée, de crainte que mon maquillage ne coulât sous la pluie. Le bruit de succion de ses semelles et son pardessus d’un jaune blafard achevaient de lui donner une allure de spectre. »