Ne derangez pas. Je regarde Canal Plus

Lille, 30 mei 2011,
Restaurant Alcide, 19:06:09
O kansloze kjel dagge zij. Zit ie in een leeg restaurant met foie gras op de kaart om straks een vegetarische salade te eten. De uitbater zelf zat bij de deur, met aan weerszijden van hem een jonge ober. De jonge obers zijn vriendelijk en een beetje onnozel. De uitbater, met zijn leren jas en zijn zwarte hitlersnorretje, oogt als een maffiose onderkruiper. Als hij in een film zou spelen kreeg hij de rol van onbetrouwbaar sujet die al knipmessend een knipmes bij iemand in de rug plant. (Gelieve mij te verontschuldigen voor de al te geforceerde woordspeling.)
Te veel bedelaars op straat, een vriendelijke met een daklozenkrantje heb ik tweee euro gegeven, zonder een krantje af te nemen; smetvrees. Ook veel antiglobalistentypes met dreadlocks en honden. Er is een smal horecastraatje dat naar Place Rihour leidt. Een zo’n uitvreter poseert precies in het midden van dat straatje zijn Deense dog en gebruikt de hond als ruggensteun terwijl hij nadrukkelijk zijn hand ophoudt.
Op Place du Général de Gaulle werd ik staande gehouden door een meisje op een fiets. Haar handen zijn vuil en haar tanden zijn vies: ik ben op mijn hoede. Maar ze komt me geen geld aftroggelen, ze wil alleen de weg weten. Ik zeg haar dat ik niet uit Lille kom, maar dat ik wel een kaart heb. Waar ik dan wel vandaan kom? “Je viens de Hollande.” Waarop zij: “Ik ook.” Ze heet A. en werkt tijdelijk op een biologische boerderij in een dorpje onder Lille. Ze is zichtbaar opgetogen om een landgenoot te ontmoeten. –Inmiddels heb ik mijn salade végétarienne op en mijn glas medoc leeg.- We praten een poosje en dan vertrekt zij naar de bloemenzaak aan de Rue Nationale, die ik haar op de kaart heb aangewezen. Als ze uit zicht is, een doffe gewaarwording: laat ik hier een kans liggen? Hoe vaak raak ik tijdens mijn reizen met iemand aan de praat? Zelden. En met leuke jongedames? Vrijwel nooit. Ze werkt op een biologische boerderij. Wie weet studeert ze aan de landbouwuniversiteit in Wageningen. Ik verman me en loop naar de bloemenzaak. A. is er nog. A. komt niet uit Wageningen, maar uit Rotterdam. Ik vraag haar of ze met me wil afspreken. Ze reageert niet ovulerend enthousiast, maar evenmin afhoudend. “Wat wil je dat we gaan doen?” vraagt ze. “Gewoon beffen, pijpen, neuken, anaal als je dat lekker vindt en een sigaretje na afloop,” en dat vond ze een goed idee. Nee kidding. Ik stelde het Musée des beaux arts voor, maar “ze was niet zo van de kunst.” Van neuken zal het ook wel niet komen, maar ach wat babbelen samen, om niet te zeggen gezellig wat babbelen samen en wellicht naar de film of zo… Ik vermoed dat ze begin twintig is. Toen ze naar de weg wilde vragen, sprak ze me aan met u.
Naast me twee Engelsen die hun bestelling in zeer acceptabel Frans plaatsen. De vrouwelijke helft heeft een paar pondjes extra rond de heupen. Nochtans zou ik haar graag bestijgen. Of op mijn rug liggen terwijl zij op mij neerzijgt, mag ook. Hinderlijk is evengoed de patélucht die van haar bord opstijgt en in mijn richting warrelt.
Hoofdpijn grotendeels over. Heb enige Scheten & Stront in mijn Kont, die moeten eruit. Dus straks niet naar film, maar naar mijn kansloze kamertje om te schijten en verder te lezen in het boek van, in het boek van, kom, ik kan zijn naam anders honderd keer zeggen, ik zie zijn ijdele hoofd op de achterplat zo voor me, kom aan zeg, word ik seniel of zo, gewoon ff niet aan denken en dan schiet het je vanzelf te binnen –et voilà: Menno Wigman. En rukken: is het niet op de cadans van het krakende bed van de buren dan door me te verlustigen aan de porno op de tv. Niet zonder humor die Fransen: “Ne derangez pas. Je regarde Canal Plus.”