Donderdag, 2-6-2011
Station Lille Flandres, wachtend op de trein.
Jêrome, bij wie ik mij meldde om mijn laatste nacht in hotel Alcides Opéra te betalen, zei dattie de kamer zou laten behandelen. “Il y avait beaucoup de moustiques dans ma chambre. C’était très ennuyeux. » De hele fuqqin’ nacht geen oog dicht gedaan.
Dans le train, 10 :22
Voor me zitten twee blondjes van midtwintig, geen optimale schoonheden, maar zondermeer leuk om te zien en dus om naar te kijken, wat ik met regelmaat doe, ze hebben het toch niet in de gaten. Het zijn duidelijk zussen van elkaar. De ene die met haar gezicht naar mij gekeerd zit, heeft een spitse neus en een kin die als ze de veertig voorbij is haar schoonheid tenietdoen zal door heksachtig vooruit te steken. Ze heeft een dromerige blik in haar ogen die mij voor haar inneemt. Ze luistert naar muziek via een oortje, net als haar zuster wier gezicht ik zie in de weerspiegeling van de ruit. Haar contouren zijn minder scherp, misschien dat ik haar daarom mooier dan haar zuster vind. Omdat ik het plaatje zelf mag inkleuren, blabla. Het zijn trouwens Engelsen, de zusjes. Die met de spitse kin vroeg iets aan de conducteur in het Engels en nu, terwijl ik dit schrijf, praten ze zacht met elkaar, heel beschaafd. “No, they speak Dutch… and English,” vang ik op.
“U zult zeer welgesteld zijn, lang zal het evenwel niet duren.”
Ofte wel: we komen aan in Kortrijk.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten