Crossing Border 2005

Waarom ik dat zouteloze stuk over zoiets onbenulligs als “grootsteeds-literair uitgaan” las vanmiddag aan de leestafel van het horeca-etablissement, nou misschien wel om op deze quote van Tommy Wieringa te stuiten: “Er kwamen mensen die weergaloze podiumteksten maakten.” Het was een beangstigende, louterende ervan zegt de schrijver (Hij heeft het over zijn optredens tijdens de Palabras-avonden, red.): "Later op Crossing Border moest ik eens optreden voor een volle zaal die eigenlijk op een compleet andere act stond te wachten. Daar merkte ik dat ik het onwillige publiek enigszins kon dresseren, de ervaring van verloren tijd kon omzetten in die van een goed optreden. Het geluksgevoel was ongelooflijk. (…)” Ik stond destijds in die zaal, met mijn toenmalige alderliefste, en noch ik noch alderliefste noch iemand anders in onze nabijheid liet zich dresseren door dat zalvende politiek correcte geleuter van Tommy Wieringa. We lieten het gelaten over ons heen komen, wachtende op Van Der Graaf Generator. Ik meen me zelfs te herinneren dat TW zich geringschattend uitliet over VDGG, vast om ons te dresseren. Ach hij kende VDGG niet eens. Maar toen ie eindelijk was opgeflikkerd, betrad daar een echte schrijver het podium, Michel Faber die de band inleid met een prachtige lofrede. En toen VDGG die iedereen van zijn sokken blies, wat een concert was dat!