vrijdag 10 januari 2014

Voyage au bout de la nuit

Als je met je leven op een dood spoor zit, is er voor enig soelaas altijd nog de literatuur. Zo las ik begin deze week Dwaallicht van Willem Elsschot. Wat een puntgaaf verhaal! En wat heb ik ervan genoten. Ik denk dat dat behalve aan de geweldige taalbehandeling van Elsschot, zijn humor en zijn empathie ook zeer aan het onderwerp ligt: een nachtelijke voettocht door de grote stad. Het bracht me meteen Mijnheer Frits en juffrouw Lenie van de eveneens onvolprezen Heere Heeresma te binnen en ook moest ik denken aan Kubricks laatste en wellicht mooiste film Eyes wide shut, beide kunstwerken die met een gang door de nacht een werdegang verbeelden. Maar het gaat mij niets eens zozeer om die werdegang. Het gaat me om die gang door de nacht, die, aan de hand van de juiste schrijver, of filmer, een soort van virtuele wandeling wordt,een magische wandeling, die je maakt vanuit je luie stoel of liggend op je nest met een flinke brok chocola in je bakkes.

1 opmerking:

  1. Ik zei puntgaaf, maar ik weet niet goed of ik dat wel meen. In het nawoord las ik dat het hoofdstuk waarin Laarmans met Ali een gesprek voert over Godsdienst pas in tweede instantie door Elsschot aan het verhaal is toegevoegd. Het gesprek is zondermeer interessant, maar ik had al lezend de indruk dat het in het verhaal enigszins een fremdkörper was; het hield eerder op dan dat het als rustpunt fungeerde.

    BeantwoordenVerwijderen