tag:blogger.com,1999:blog-84695777890320446192024-03-12T21:51:09.453-07:00ZeverhoekjeZeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.comBlogger447125tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-63175658949533534992018-07-15T13:21:00.003-07:002018-07-15T13:21:37.185-07:00Lang leve de dichters!<b>Aambeien</b><br />
<br />
Ik heb in mijn leven<br />
heerlijke scheten gelaten<br />
en de stront<br />
uit mijn kont<br />
was dikwijls van superbe kwaliteit<br />
<br />
Maar het is niet altijd vanzelf<br />
gegaan<br />
en al dat gewroet<br />
in mijn geconstipeerde lijf<br />
heeft mijn anus geen goed gedaan<br />
<br />
Zoals het spreekwoord luidt<br />
waar gekakt wordt, vallen spaanders<br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-17045835096004258122018-05-27T07:48:00.000-07:002018-05-27T07:52:24.470-07:00Science fictionMet Jonathan zat ik op het terras van Les Deux Magots. Ik maakte Jonathan attent op een meisje van een jaar of vijf dat aan de hand van haar vader op het trottoir voorbijliep. Jonathan richtte de leeftijdsversneller op het meisje en drukte op <i>very fast forward</i>. <br />
-Ho, ho, niet te lang ingedrukt houden die knop, ze begint al grijs te worden…!<br />
Jonathan drukte op <i>backward </i>totdat het meisje de leeftijd had van 21. Alles om haar heen stond stil in freeze frame. Zijzelf draaide haar bevallige hoofd in onze richting en glimlachte. <br />
-Lekker ding hoor, zei Jonathan. Dat zo’n spichtig sproetig meisje tot zo’n doorschijnende schoonheid kan uitgroeien… Beste tietjes ook. …Ja ja, moet ik je nageven. Dat had je goed gezien.<br />
-Ik heb daar een neusje voor jongen, je weet toch. Maar maak ff een 3D kopietje van haar voor in de virtuele zweetkamer: zo’n willoos exemplaar. Ik programmeer tzt zelf wel een karaktertje.<br />
<br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-85177583340179191282018-03-11T13:54:00.000-07:002018-03-11T13:54:14.965-07:00Hier is...Dinsdagavond, laat thuis van werk. Bord op schoot, tv aan. Ik val middenin een gesprek met Adriaan van Dis. Nederland 1, DWDD. Het gesprek gaat over een gesprek dat Adriaan van Dis twee dagen later hebben zal met een schrijver in het speciaal voor de Boekenweek weer tot leven gewekte Hier is… Adriaan van Dis. Eigenlijk wilde Adriaan ermee ophouden, na vijf jaar Van Disje spelen bij DWDD was het wel welletjes - behalve, behalve, als ze die ene schrijver konden boeken, die éne literaire grootheid –tromgeroffel..!- eh, Stephen Fry. Die van Blackadder zeg maar. En hij wilde komen! Hij wilde komen naar de studio van <i>diedobbeljoediedie</i>! Nou jongen, die Van Dis gelukkig! Die ging natuurlijk ook meteen overstag. En, dat kon Adriaan wel verklappen, een bijzonder gesprek was het geworden! Niks geen lolbroekerij, een en al diepzinnigheid, met hooguit hier en daar een kwinkslag. Wat een boeiende en diepgravende kijk had Fry op de toestand in de wereld, wat een intelligente man! Ter illustratie werd een fragmentje ingestart waarin Stephen Fry met veel omhaal van woorden wat open deuren over internet intrapte, of dat boeiend was. Erger was daarbij was de spuugdraad die terwijl hij sprak op zijn lippen verscheen. Ik zat verdikkeme wel eten hè! Nou ja, boeiend allemaal…Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-42746043957195033472018-03-11T13:52:00.002-07:002018-03-11T13:52:30.582-07:00Een poëtisch rustmomentje<b>Rust zacht geil gebeente</b><br />
<br />
Daar lig je dan onder de grond<br />
Met voorheen je lekkere kontZeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-12882765886398842832018-01-07T14:10:00.000-08:002018-01-07T14:13:36.116-08:00You Were Never Really HereYou Were Never Really Here mag dan overladen worden met loftuitingen - de vergelijkingen met Taxi driver zijn niet van de lucht - mij vielen bij het zien van die film toch vooral een paar merkwaardigheden op. Zo woont de getourmenteerde killer Joe bij zijn moeder, soit, dat kan de beste overkomen, maar dan is het wel vreemd dat hij zich bij haar beklaagt over de troep in haar koelkast, alles <i>way way</i> over de datum en zo. Dan denk ik, <i>dude</i>, dat mensje kan nauwelijks op haar benen staan, dus zal zij niet degene zijn die de boodschappen in huis haalt, met andere mensen hebben jullie kluizenaars blijkbaar geen contact, ergo jij bent degene die de koelkast vult – hoe kun jij dan nog verbaasd zijn over de bedorven inhoud ervan? Vraag dat maar eens aan de scenarist. En als je hem toch spreekt, vraag dan ook waarom je moeder slapen gaat zonder haar bril af te zetten? Want haar moordenaar met wie je, terwijl hij sterft, dat malle liedje I’ve never been to me op de keukenvloer ligt te zingen –hand in hand, kameraden!- heeft je immers net gezegd dat ze in haar slaap is doodgeschoten… Het geeft wel een mooi dramatisch effect, zo’n door een kogel doorboord brilglas, maar aan de waarschijnlijkheid van de film draagt het niet bij. Wat de sombere teneur betreft had de eveneens zeer geroemde Lynn Ramsay pas echt een statement gemaakt als die self-inflicted kogel door de kop van Joe geen dagdroompje was geweest, maar het brute einde van de film. Maar neen daar is de filmhuismensheid niet tegen bestand. Happy end dan maar: Joe trekt met pleegdochter Nina de wijde wereld in. Uitdaging voor Ramsay: maak een geloofwaardig gevolg waarin het politieke schandaal inzake het door Joe ontmantelde pedonetwerk centraal staat. Of gooi alle remmen los en herdefinieer in deel twee Natural Born Killers met Joe en Nina die een spoor van geweld door het land trekken..! Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-13147569686886464592017-09-21T13:59:00.000-07:002017-09-30T13:25:34.157-07:00mother! voor leken uitgelegdGoed, maar es effe hineinintepretieren: mother! van Darren Aronofsky is een allegorie en wel een allegorie van het gristelijke scheppingsverhaal. Enigszins gnostisch ingekleurd als je het mij vraagt. Bardem, de schrijver/ dichter, is de scheppende god, de demiurg. Zijn scheppende kracht is de liefde, die hij aan de vrouw, de moeder onttrekt: haar hart. Hij schept Adam en Eva, die niet van de verboden vrucht, in dit geval het hart van de moeder, kunnen afblijven met alle kwalijke gevolgen van dien. Effe later: Kain en Abel en de broedermoord. De wereld dijt uit, er komen steeds meer mensen, er wordt wat af gezondigd. Maar geen nood want Lawrence in barensnood. Kindje komt en kindje boet voor de zonden van de mensheid met zijn dood. Daar komt geen kruis aan te pas, dat kan in een keer door. Maar het houdt geen stand, deze illusoire schepping, de hele boel de lucht in, iedereen dood. Behalve de demiurg die het nog kloppende hart uit het lijf van zijn vrouw rukt en opnieuw begint, on and on. De gnostische boodschap: stop daar mee. Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-60846932867091398512017-04-15T10:00:00.002-07:002017-04-15T10:00:29.905-07:00More powwuhtrieEen voetballer van de<br />
Balkan<br />
is meestal<br />
een voetballer<br />
die iets<br />
met de bal kan.Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-86587498836547433982016-12-10T14:41:00.002-08:002016-12-10T14:43:03.079-08:00Bagels & Beans, 10 december 2016<br />
De luifel van Café de Tijd is geel, de luifel van Café De Kater is rood. Onder de luifels branden de straalkacheltjes. Onder de straalkacheltjes bevinden zich de mensen die ondanks de sombere luchten en de miezerregen buiten willen zitten, bijvoorbeeld omdat ze willen roken. <br />
Onder het raam waar ik zit, stopt een knappe jonge brunette; ze zet haar fiets op slot. Uit de tassen die aan weerszijden van haar bagagedrager zijn bevestigd, haalt zij haar tassen: een handtas en een boodschappentas. Ze loopt langs de viskraam en de bloemenkraam en terwijl zij staande wordt gehouden – ze loopt snel weer door – door een vrouw van middelbare leeftijd met een tijdschrift van vermoedelijk christelijke signatuur in aanslag, vraag ik me af waarom we <i>vis</i>kraam zeggen en <i>bloemen</i>kraam en niet vissenkraam en bloemenkraam of viskraam en bloemkraam. Enfin.<br />
Kijk ik in plaats van naar rechts door het raam naar buiten naar links de gelagkamer in, dan valt mijn blik telkens op de over elkaar geslagen en in zwarte panty’s gestoken benen van de dame op de hoek van de lange tafel, die met haar beduidend minder aantrekkelijke vriendin zit te praten. <br />
Ik dwaal met mijn blik door de ruimte en tel het aantel vrouwen met wie ik seks zou willen hebben: 9. Dat zijn alle vrouwen in deze ruimte minus 1 (een vrouw van ver in de vijftig). Van de mannen komt er niet 1 in aanmerking, of het moet de jongen met het vlasbaardje zijn, gesteld dat ie een mooi kontje heeft, maar dat kan ik zo niet zien (want hij zit erop). <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-76746146648440397332016-10-22T15:02:00.001-07:002016-10-22T15:02:41.775-07:00Immer mehr Poesie<b>De Kut Neukbaar<br />
Neukbaar de Kut</b><br />
<br />
Hermans’ titel De God Denkbaar Denkbaar de God was de –aanvankelijk – onbewuste aanzet tot het gedicht, dat behalve uit de titel bestaat uit een toelichting daarop. <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-47802245542492829542016-09-20T13:57:00.000-07:002016-09-20T13:58:40.419-07:00Inferno Dat paranoia grootste literatuur niet in de weg hoeft te staan bewijst August Strindberg met het verslag van zijn hellegang in Inferno. Je wordt tijdens het lezen wel eens iebel van zijn geweeklaag, en al die schijnbare toevalligheden waarin hij de machinaties van hogere machten vermoedt werken soms op de lachspieren, maar o wat schrijft hij het allemaal makkelijk op, met verve, overtuiging, met een nadrukkelijke persoonlijke lyriek. Ik houd erg van zulke literatuur, van lyrische, soms delirische teksten waarin je de hartenklop van de schrijver nadrukkelijk gewaarwordt. Zeker als de schrijver over een groot talent beschikt leidt dat soms tot zeer mooi en ontroerend werk. Strindberg staat met zijn Inferno daarin zeker niet alleen. Denk bijvoorbeeld maar aan Honger van Knut Hamsun of aan De wandeling van Robert Walser. Aurélia van Gérard de Nerval, ook zo’n meeslepend werk van een geniale maar zeer wankele geest. En wat te denken van het oeuvre van Friedrich Nietzsche. (Ik kan dit allemaal voor mezelf houden, maar dan wordt niemand er wijzer van: daarom maak ik het wereldkundig.)Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-91321631073498301662016-09-06T06:51:00.004-07:002016-09-06T06:51:23.656-07:00Foxy BochIk sta in de keuken te staren naar de regendruppels op de ruit van de keukendeur. Mijn moeder komt eveneens de keuken in. <br />
Weet je wie al die regendruppels geteld heeft? vraag ik haar.<br />
Welke regendruppels?<br />
Die op de ruit van de keukendeur en alle andere. God.<br />
Wie? Fox?<br />
Mijn moeder, moet u weten, is een beetje doof.<br />
Niet Fox. God!<br />
Dan heeft ie ’t er maar druk mee dan. <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-71889240943164854882016-08-08T10:41:00.001-07:002016-08-08T10:41:42.420-07:00Rivier in Italie - Persoonlijk voornaamwoord - Engels voor boom<b>Knutselen zonder God</b><br />
<br />
<i>Met dank aan Maria Barnas</i><br />
<br />
Ik schrijf een heelal.<br />
Het heelal implodeert.<br />
Dag heelal!<br />
<br />
Ik kak een drol.<br />
Ik spoel 'm door.<br />
Dag drol!Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-89164770795456507712016-07-23T14:30:00.000-07:002016-07-23T14:30:38.475-07:00Vitrines Bij de lijkenhandel stonk het weer duchtig naar de dood. Het was er druk. De mensen waren vrolijk en opgewekt want het weekend was begonnen. De lijken lagen in handzame stukjes uitgestald in de gekoelde vitrines. Het waren overwegend porties koeien- en varkenslijk, maar er waren ook heel kleine stukjes schapenlijk te koop, en kippenlijken kon je er zelfs in z’n geheel kopen, op de kop na, die was eraf. Een mevrouw mocht een bepaald stukje lijk proeven en zei mmm lekker doe mij maar twee ons. Een meneer informeerde naar de prijs van twee lijkensoorten door elkaar, “gehakt halfom”. Dat bleek een fijngemalen, plakkerig mengsel van varkens- en koeienlijk. Als mensen klaar waren en de door hen begeerde stukjes lijk in een papieren tasje overhandigd kregen, werd er vlak voor de overdracht en goed in het zicht van de koper nog een stukje lijk in de vorm van een plakje worst bij gestopt. Dat vonden de mensen een sympathieke geste van de lijkenhandelaar. Behalve mensen waren er in de lijkenhandel ook veel vliegen die eveneens in de geëtaleerde stukjes lijk geïnteresseerd bleken te zijn, maar dat werd bepaald niet op prijs gesteld. Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-72616434448529121452016-05-22T11:31:00.000-07:002016-05-23T02:18:48.141-07:00MeesterwerkenPaul Witteman heeft budget en zendtijd gekregen om nog een seizoentje De Meesterwerken te doen. Te gast dit seizoen uiteraard weer veel ons kent ons: VARA angehauchte leukerds als de niet van de teevee te branden ijdeltuit Adriaan van Dis, de gevoelige liedjesschrijfster Claudia de Breij en de altijd leuk uit de hoek komende Youp van ’t Hek. (Youp van ’t Hek, de Bürgerschrek – ja, ja, de vleesgeworden burgerman met benefits, zal men bedoelen.) Afijn, het is zo’n programma you love to hate en dus zat ik donderdagavond voor de buisloze tv. Nu blijkt Youp heel erg ziek geweest, iets met zijn hart, en dat is uiteraard heel erg, maar toch was het wat gênant toen de beelden van zijn eerste meesterwerk, een optreden van Jacques Brel in Olympia te Parijs, beperkt werden tot een half minuutje, terwijl meteen daarna ruim vijf minuten doorgepraat werd over het concert dat Youp daar zelf gaf nog niet zo lang geleden; een eindeloos applaus kreeg ie omdat ie weer op de bühne stond om samen met zijn lieve Brabantse vriend die helaas geen meeuw is <i>Kom laten we dansen en laten we drinken etc.</i> te zingen. In L’Olympia??? zul je denken. Zijn er dan godbetert Parijzenaars geïnteresseerd in het werk van Guus Meeuwis en Youp van ’t Hek? Welnee, joh, ze stonden voor een publiek van vrijwel uitsluitend daarnaartoe gereisde Brabo’s. (Concert had natuurlijk gewoon in Eindhoven moeten plaatsvinden, maar ze waren in verwarring geraakt door de term <i>lichtstad</i>, en hadden pardoes de verkeerde zaal geboekt…) Wat volgde was wat kul over het meesterwerk in de categorie “boeken” Mme Bovary van Flaubert, waarna Youp, ondanks zwak hart nog altijd een druk en beweeglijk mannetje, het niet meer houen kon op z’n stoel en opsprong om een sketchje te doen. Youp met echtgenote in een museum in Parijs. Youpie denkt, we zijn nou toch in Parijs, laat ik m”n vrouw maar es in d;r tieten knijpen. Wat denk–ie, knijp-tie per abuis toch zo een wildvreemde Française in d’r tieten! Een gedoe dat dat gaf! En een lol dat Witteman had, oei oei oei, wat was die Youp toch een schalkse grapjas en wat was ie blij dat ie ‘m uitgenodigd had..! Net als bijna op de kop af een jaar geleden toen ie ‘m een uur gefêteerd had in dat andere onvolprezen programma van hem, Podium Witteman. Toen was Youp ook al zo op dreef, herinneringen ophalend aan zijn kindertijd. Ging-ie met z’n ouders en z’n zusje naar het Concertgebouw en zag ie daar ten midden van de componistennamen Lully vermeld, <i>Lul</i>ly, dolle pret was dat! Gelukkig liet Youp zich ook nog van z’n filosofische kant zien door te stellen dat het leven geen zin heeft en dat we er met z’n allen dus maar iets leuks van moeten maken. (Of ie Flappie nog gezongen heeft weet ik niet want ik heb het einde niet gehaald.)<br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-42718425308305008412016-05-01T13:21:00.000-07:002016-05-01T13:21:05.209-07:00Het marktplein in een provinciestad op zaterdagmiddagEen kek blondje met een kek kontje stapt binnen bij de Vlaamsche Reus. Rond de fontein – die niet werkt – zitten mensen vis te eten, gekocht bij de vistent ertegenover. Er is een man met een blauwe jas en een zwarte baret, een baard en overgewicht, die steeds zijn gewicht verplaatst van zijn ene naar zijn andere voet. Vlak naast hem staat een kleine Aziatische vrouw: een importbruid? <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-91292558682689566122016-03-19T14:21:00.000-07:002016-03-19T14:21:39.411-07:00A part of DebussyIets voor half negen werd ik wakker vanochtend. De radiowekker speelde Debussy en ik dacht wat klinkt dat bekend is dat misschien <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Third_Eye_Open:_The_String_Tribute_to_Tool">Third Eye Open: The String Tribute to Tool</a> maar nee het was dus Debussy. <a href="https://www.youtube.com/watch?v=VnR7WIBgzC4">String quartet in G minor op.10</a> met als vingerwijzing voor de musici: Assez vif et bien rythmé.Toch frappant die gelijkenis… Luister maar es naar <a href="https://www.youtube.com/watch?v=754vyM_YoLI">You are a part of me</a> van Tool.Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-51771396243967195762016-03-10T13:59:00.001-08:002016-03-19T15:20:37.838-07:00Deafheaven in ParadisoHoewel er weinig tot niets aan te merken was op ’t concert van #Deafheaven in #Paradiso , was het plezier dat ik eraan beleefde beperkter dan ik vooraf verwacht had: het is de leeftijd zullen we maar denken. De band speelde New Bermuda integraal. Een kekke krijs waarna het afgebeten gescandeerde <i>Where has my passion gone?</i> en zo door tot aan Gifts for the earth, met halverwege Baby Blue, zowel op de plaat als tijdens het optreden het hoogtepunt. Drie minuten spanningsopbouw en dan de ontlading; en verderop tempowisseling; log basritme, zwoegend als een op gang komende stoomtrein; getergde vocals : “<i>God had sent my calamity into a deep space from which not even in dreams, could I ever imagine my escape.”</i> Het laatste woord afgeknepen. Lekker hoor. Afijn, na Gifts for het earth gespeeld te hebben gaat de band af. Dat wil zeggen: van het podium en achter de coulissen – niet naar de wc, hoewel, al met al duurde het toch zo’n tien minuten voor ze weer opkwamen, dus wie weet. Zanger George Dinges kondigde Two more songs aan, te beginnen met Sunbather. Dat deed hij consequent, de naam van het liedje aankondigen. Verder was hij nogal aanwezig zeg maar, een blikvanger, een prima donna, hij is lichamelijk zeer in de weer, deint mee op de drumritmes, hij dirigeert, hij plukt noten uit de lucht, hij is nogal intens, gaat op in de muziek, valt ermee samen, heeft een kek strak pakkie aan en een modieus kapsel, eigenlijk gewoon heel cool… Na Sunbather nog Dreamhouse, waarmee de toegift besloten wordt. Geen The pecan tree tot mijn teleurstelling want dat is toch mijn favoriete stuk. De lichten gingen aan; het moest nog tien uur worden. Vroeg afgelopen! Op mijn hotelkamer nog een staartje Chelsea – PSG meegepikt. Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-26698300356610024212016-03-05T14:52:00.000-08:002016-07-27T12:31:18.829-07:00Crossing Border 2005Waarom ik dat zouteloze stuk over zoiets onbenulligs als “grootsteeds-literair uitgaan” las vanmiddag aan de leestafel van het horeca-etablissement, nou misschien wel om op deze quote van Tommy Wieringa te stuiten: “Er kwamen mensen die weergaloze podiumteksten maakten.” Het was een beangstigende, louterende ervan zegt de schrijver (Hij heeft het over zijn optredens tijdens de Palabras-avonden, red.): "Later op Crossing Border moest ik eens optreden voor een volle zaal die eigenlijk op een compleet andere act stond te wachten. Daar merkte ik dat ik het onwillige publiek enigszins kon dresseren, de ervaring van verloren tijd kon omzetten in die van een goed optreden. Het geluksgevoel was ongelooflijk. (…)” Ik stond destijds in die zaal, met mijn toenmalige alderliefste, en noch ik noch alderliefste noch iemand anders in onze nabijheid liet zich dresseren door dat zalvende politiek correcte geleuter van Tommy Wieringa. We lieten het gelaten over ons heen komen, wachtende op Van Der Graaf Generator. Ik meen me zelfs te herinneren dat TW zich geringschattend uitliet over VDGG, vast om ons te dresseren. Ach hij kende VDGG niet eens. Maar toen ie eindelijk was opgeflikkerd, betrad daar een echte schrijver het podium, Michel Faber die de band inleid met een prachtige lofrede. En toen VDGG die iedereen van zijn sokken blies, wat een concert was dat! Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-45248271640773802202016-01-31T03:20:00.000-08:002016-01-31T03:21:11.001-08:00Een Schitterende DuisternisOp kantoor heb ik een kamertje voor mezelf, niet ver van het secretariaat. Het is vrijdagochtend en de lucht betrekt. Ik kijk over mijn beeldschermen heen naar buiten en zie de donkere wolken boven de daken van de huizen aan de overkant van de straat; maar ook het zonlicht dat van de andere kant komend de rode daken van de huizen doet oplichten. Ik roep naar de dames van het secretariaat: “Ik zie een schitterende duisternis!” “Je ziet wat?!” “Ik zie een schitterende duisternis! Het donker, dat oplicht!” Ik zeg het op theatrale toon; eigenlijk verveel ik me; ik zoek wat vermaak. “Wat heb jij gerookt?” vraagt een van de dames. “Niets! Dit is mijn meest natuurlijke staat van zijn!” Ik had lol in het effect dat mijn woorden sorteerde, en ik genoot van het tableau. Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-13422877268519699982016-01-23T14:37:00.000-08:002016-01-23T14:38:20.431-08:00ZaterdagOpgestaan, ontbeten, de boodschappen gedaan. Koffie gedronken met mijn oud moedertje. Naar het zwembad gereden; goed gezwommen. Stoomhok, sauna, praatje met M. De stad in, koffie bij Bagels & Beans. Na enig dubben toch de “vuistdikke” brievenbundel van Nanne Tepper gekocht. (Toen ik met L. een jaar of tien geleden eens in Groningen overnachtte, liep ik ‘m tegen het lijf. Ik kende hem toen vooral als muziekliefhebber, recensent van Oor. ) Nog meer boodschappen gedaan bij de AH. Een sigaret gerookt en gedagdroomd. In de auto gestapt en naar huis gereden. Geluisterd naar Deafheaven, Baby Blue – ik heb een kaartje voor het concert in Paradiso dit voorjaar. - Maar au fond heb ik niets te melden. Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-68292715045793374662015-12-29T03:33:00.000-08:002015-12-29T04:28:45.484-08:00OppervlakkigheidSoms kan ik me opwinden over tentoongespreide oppervlakkigheid. Neem nou Arjen Lubach. Ik vind die jongen oprecht geestig, iemand die met een verfrissende en dikwijls op de lachspieren werkende blik naar de gebeurtenissen kijkt. Maar dan lees ik in een interview met hem in het VK Magazine, dat ie zo heerlijk nuchter en rationalistisch is, dat, wanneer een leuke jongedame het met hem uitmaakt, hij niet lekker romantisch verdrietig wordt, maar denkt, ach, die verliefdheid, het is maar een stofje in mijn hoofd dat maakt dat ik me met haar wil voortplanten, een stofje, chemie, meer niet, verder met de orde van de dag. Dus omdat verliefdheid veroorzaakt wordt door een ‘stofje’ is het ineens niet meer interessant, verliest het zogezegd zijn magie? Is een nachtelijke autorit door de straten van een stille stad ineens een stuk minder magisch – gesteld dat het een magisch ritje is in plaats van een saai van a naar b – omdat je weet hoe een verbrandingsmotor werkt? Sta je voor een werk van Johan Vermeer, zeg Gezicht op Delft, denk je ineens: ach, uiteindelijk is het maar een doek met verschillende kleuren olieverf die door menging tot stand zijn gekomen en met diverse penselen zijn opgebracht: weg wonder. Neen, natuurlijk niet. Iets moet nou eenmaal op een bepaalde manier tot stand komen. Het zijn diezelfde verliefdheidstofjes die aan de basis stonden van de Winterreise van Schubert om maar eens wat te noemen. En het feit dat de auto een verbrandingsmotor heeft en op benzine rijdt, doet niks af van het feit dat ie rijdt. (O.K. slecht voor het milieu.) <br />
<br />
Maar als we het over echt oppervlakkig gaan hebben, echt hard core oppervlakkig, dan moeten we bij Halina Reijn zijn, die eveneens in dat V.K. Magazine wordt geïnterviewd. Eigenlijk hoef je daarvoor het interview niet te lezen, de bijgeleverde foto’s zeggen alles: wat een ongebreideld narcisme. Nou ja, voor de rest gaat het interview over dat ze veertig is geworden en nog geen kinderen heeft, vier pagina’s lang. Ze schrijft ook columns. Het interview wordt opgesierd met citaten uit de columns. “Mijn beste vrienden duwen me in een bad van liefde en maaien alle angsten die gepaard gaan met 40 worden in één klap weg.” Angsten die weggemaaid worden en nog wel met een klap, grote schrijfkunst. <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-11083144204561785402015-12-12T13:31:00.000-08:002015-12-21T10:35:26.619-08:00Mollenvel entry, 12-12-2015Bagels & Beans, <br />
12 december 2015<br />
<br />
(…Nu doet de wifi het wel, maar ik heb geen nieuw bericht.) Over de breedte van de winkelstraat is elektriciteitsdraad gespannen met witte kerstlichtjes eraan die vallende sneeuw voorwenden. Af en toe kijk ik op en werp ik een blik op het grote raam van de woonruimte boven de Slaapshop aan de overkant van de straat. Er brandt geen licht maar er is wel een mooie jonge vrouw die door het beeld loopt. Ze heeft mooie heupen en ik wil erg graag met haar naar bed; het verlangen voelt als een pijnlijk gemis. Dan zie ik haar niet meer; ze heeft een zitplaats gezocht buiten mijn blikveld. Het is donker en grijs en nat buiten. De koffie die ik dronk was erg bitter. Ik ga plassen, naar beneden, afrekenen. Ik moet nog brood kopen en nog langs bij AH. <br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-18373325996363971102015-11-25T09:20:00.004-08:002015-12-12T15:01:24.407-08:00Plus de powuhtriHet leven op aarde<br />
Een rat platgewalst op het asfalt<br />
Een ekster die zich aan het kadaver tegoed doet<br />
<br />
Verder nog wat?<br />
<br />
Ja ik zou je graag in je kont neuken<br />
Maar je ziet me al aankomen<br />
Dus waar hebben we het over<br />
<br />
Van welk materiaal is de zak van Sinterklaas gemaakt? <br />
Van huidweefsel.<br />
In welke Oostenrijkse stad bevindt zich zowel het mannelijk als het vrouwelijk geslacht?<br />
In Innsbruck. <br />
<br />
(Dit gedicht heeft overigens geen titel <br />
of het moet zijn:<br />
It is a beautiful day to commit suicide.)<br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-45275974424116419542015-11-22T13:22:00.001-08:002015-11-22T13:22:52.393-08:00Een idee op de pleeAl schijtende had ik een interessante gedachte. Ik las de column van Esther Gerritsen toen de stront mijn kont verliet. Haar column ging over een televisieserie waarin een personage uit 2006 terug in de tijd gekatapulteerd werd. Net toen ik een verlossende scheet liet, die gevolgd werd door een laatste klodder stront van dubieuze consistentie, dacht ik deze lumineuze gedachte: Als je door sneller dan de tijd te reizen terug in de tijd kunt, moet het omgekeerde ook gelden: door langzamer dan de tijd te reizen naar voren in tijd gaan, het heden verlaten en de toekomst betreden. <br />
<br />
Van welk materiaal is de zak van Sinterklaas gemaakt? <br />
Van huidweefsel.<br />
<br />
In welke Oostenrijkse stad bevindt zich zowel het mannelijk als het vrouwelijk geslacht?<br />
Insbrück.Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8469577789032044619.post-31404478810068146592015-11-15T14:03:00.002-08:002015-11-15T14:03:19.926-08:00MiscellaneousIn de nacht van vrijdag op zaterdag droomde ik van een oude man neergeschoten tijdens de aanslagen in Parijs. Een schokkerige opname van een smartphone toonde de steunende man badend in zijn hersenvocht. <br />
<br />
Le Petit Cambodge geeft op z’n menukaart duidelijk aan in welke gerechten varkensvlees verwerkt is. <br />
<br />
Ik zag vandaag Le Tout Nouveau Testament, een mooie, erg geestige en soms ook ontroerende film. Voorafgaand aan de film zag ik een trailer van Suffragette: wat een doffe onwaarachtige ellende. Die Meryl Streep jongens kan die nie es wat anders gaan doen of zo. En die Carey Mulligan met d’r zoete gezicht. The typecasting says it all. Zo’n trailer: drie minuten doffe ellende… En dan zou je de hele film moeten zien… <br />
<br />
Afijn.<br />
Zeveraarhttp://www.blogger.com/profile/14815992190729269478noreply@blogger.com0