2HB

Morgen ga ik naar Frankrijk, in mijn uppie, en net als altijd wanneer ik alleen op reis ga ben ik een tikkeltje nerveus van tevoren, dus wat doe je dan op een kille regenachtige dag als vandaag behalve een wasje draaien, de potten en flessen bij de glasbak brengen en biologische slagroom halen bij de AH voor bij de aardbeien die mijn moeder vandaag cadeau kreeg, dan ga je samen met je oude moedertje een ouwe zwartfilm zitten kijken ’s middags, zo’n echte ‘smiddagsfilm die door de BRT dik een maand geleden werd uitgezonden - op zondagmiddag - en die ik had opgenomen. Dat doe je dus op zo’n moment, wat rijmt op time well spent. Want wat een coole film en wat een coole gast was die Humphrey Bogart toch. Ik snapte dat vroeger nooit, dat van wat de vrouwtjes in hem zien, maar het moet die coolness zijn (al had ie het in het begin van de film bepaald warm). Ook cool, omdat ik dat niet wist (nou ja dat is niet de reden waarom het cool is, maar kom, om nu op iedere slak zou te gaan leggen…), William Faulkner die het screenplay schreef. (En Raymond Chandler die verward raakte in zijn eigen plot.) Tuurlijk ging er ook veel tijd zitten in het inpakken van de bagage, ofschoon ik niet veel mee neem, schoon ondergoed, twee broeken en twee blouses, een paar boeken en mijn oude laptop, maar I am a bad decision maker, daarom ben ik met niks doen altijd zoveel tijd kwijt. Sorry voor al dat Engels, zou beter mijn Frans oefenen. Ben alors, dat doe je dan en een stukje schrijven uit de losse pols, omdat schrijven zo’n aardige afleiding is.