Winter's bone

Recht in mijn blikveld: de niet zo smalle rug van een vrouw, eind veertig. Ze draagt een strak zittend T-shirt in de vroegere C1000-kleuren: spermawit, pisgeel, strontbruin. Ter hoogte van haar schouders –en over de gehele breedte, dus van schouder- tot schouderblad – zilvergrijze letters, kapitalen, ingelegd met glittertjes, die te zamen het woord PULSE vormen. Waarom wil iemand in godesnaam met het woord PULSE op zijn rug rondlopen? En dat je zoiets aanschaft omdat je totaal van smaak gespeend bent, soit, - maar welke ontwerper verzint zoiets, hoe haalt zo een iemand dat in zijn of haar hoofd? Is er iemand die bedenkt dat er wellicht iets vitaals schuilt in het woord PULSE en dat het het daarom wel goed zal doen op de rug van een dames-T-shirt? Zou het vanwege het Engels zijn, zou de gedachte zijn dat een vitaal klinkend Engels woord op het rugpand de potentiële koper tot aanschaffen verleiden zal? –Bijna negen uur: het is tijd om me naar de filmzaal te begeven. Op naar Winter’s Bone.