In de Groene een prima stuk over Schopenhauer van de hand van Rüdiger Safranski, zijn biograaf. In zes kolommen zijn importantie, zijn recalcitrantie en zijn actuele waarde samengevat. Zijn revolutionaire uitgaan van de biologie (in plaats van uitgaan van “de geest”) en zijn metafysica die aansluiting zoekt bij de Oosterse religies. Ietsje onderbelicht: zijn meesterlijke schrijverschap en zijn afkeer van “optimistische religies” (het monotheïsme dat een hemel in het vooruitzicht stelt – vooral op de Islam was hij gebeten – laat Wilders het maar niet horen). Overigens terecht te berde gebracht: zijn betweterige karakter, dat ook uit zijn werk heel nadrukkelijk naar voren komt. Wat dat betreft is het typisch dat je vrijwel altijd een karakterologisch beeld krijgt van de schrijver die je leest (het is toch iemand die tegen je praat).
Eveneens in de Groene (na eerder al een zeer lovende bespreking in de Volkskrant) een positieve recensie van La carte et le territoire, de nieuwe roman van Michel Houellebecq. Hoe lamlendig toch die provinciale boekhandels, om die niet op voorraad leverbaar te hebben. Wel heel literair een half plankje Franse literatuur hebben staan (met oud werk van Houellebecq), maar niet inspelen op de actualiteit, hoe suf.
Zo zouden ze bijvoorbeeld ook best L’horizon van Patrick Modiano op de toontafel kunnen leggen, want hoewel nog in onvertaalde staat, wel reeds besproken in de Volkskrant. Andermaal een klassieke Modiano: schrijver die in het verleden duikt (en met de tijd meegaat: voor het eerst in het oeuvre van de schrijver wordt het internet geraadpleegd) en heel die wereld van vroeger weer tot leven wekt. Absoluut verslavend. Ik heb L’horizon dit voorjaar al in Parijs op de kop getikt en ik voel grote kriebels om erin te gaan beginnen…
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten