De Wereld Een Groot Mechaniek

Het lijkt wel of je elk jaar meer scholeksters ziet bij ons. Mooie vogel, smetteloos zwartwit verendek en een lange, knaloranje snavel. Het opmerkelijke aan de vogel is dat ie iets mechanisch heeft in zijn handelen. Hij doet denken aan een opgedraaide speelgoedvogel, zoals hij bijna systematisch met zijn snavel in de natte grond pikt op zoek naar voedsel. Er is een duif die met zijn vleugels schuin omhoog klappert, waarna hij zich in glijvlucht naar beneden laat zeilen, - hoe vaak heb ik dat al niet gezien? En de trage gang van de kraaien, hellend op de tegenwind. Alles is zo bekend en zo vertrouwd. Zelfs het vrachtschip op de rivier, zelfs de mensen onder aan de dijk die met hun gevulde winkelwagentjes over het parkeerterrein van de Aldi naar hun auto’s lopen, ja zelfs de witte was die opbolt aan de droogmolen daar: dat alles lijkt in gang gezet door ik weet niet waardoor - of door wie – maar op een ochtend als deze lijkt de wereld een groot Mechaniek.