Merrie Poppins

Mijn moeder en ik, wij kaarten. Op de achtergrond de tv. Er wordt een nieuwe Mary Poppins gekozen. Lekker interessant. Twee meiden gaan in de sing off. De sing off, jawel. Die verliest wil ik wel troosten zeg ik tegen mijn moeder, maakt niet uit welke. Gij ja, zegt mijn moeder. Hand in hand zingen die meiden. Pia Douwes kijkt ademloos toe dan wel faket een orgasme. Liedje uit. Ondertussen gaat mijn moeder uit en zit ik met schoppenvrouw in mijn knuist. Fuck. Dan begint Willem Nijholt te preken. Zeverdezeverdezever, de kleinste valt af kortom. Frits – ik weet zijn naam effe niet – of toch: Sissink (of iets) resumeert: We begonnen de avond met negen Mary’s, nu zijn het er nog acht. Wat zeg-tie nou, zegt mijn moeder, we begonnen met negen merries??! Alle Mary’s nog eens zingen en dan die weg moet alvast de kleren uit, dat ik haar troosten kan; verdomd, het gebeurt nog ook.