zondag 15 november 2009

Vakwerk

Voor de familie uit loopt een vrouw met een zak oud brood. Ze gaat het bruggetje over en gooit hele sneje naar de eende die eropaf vliege. Zodra een stuk brood in de snavel, maken dat je wegkomt en zorg dat je het opslokt want ook de meeuwen betwisten je de buit en maken duikvluchten! Pandemonium! Een vrolijke drinkebroer zit met in zijn knuist een blik euroshopperbier op een bankje en geniet van het eendenspektakel. Ik zend hem een glimlach en hij zegt hallo en ik zeg hallo en hij zegt goedenmiddag en ik zeg goedenmiddag en ik loop door en bedenk dat deze kleine belevenis in een stukje verwerkt moet worden.
Concertino opus 42 van Weinberg is een genot om te ondergaan. En o die Candida Thompson hoe ze meedeint op de melodielijnen die ze uit de buik strijkt van haar viool. Hoe mooi zo’n begaafde vrouw, ook al heeft ze haar voornaam gemeen met een seksueel overdraagbare aandoening. Na afloop van het stuk buigt ze om het applaus in ontvangst te nemen en toont daarmee de holte tussen haar borsten. Ik klap fanatiek voor meer buigingen. En al die tijd zit Sofia Gubaidulina bijna bij me op schoot zonder dat ik haar herken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten