Villa des roses / Werken van barmhartigheid

Vorige week Villa des Roses van Elsschot gelezen, deze week Werken van barmhartigheid van Louis Ferron. Beide boeken waren een genoegen en Villa des Roses zelfs een onverdeeld genoegen. Een Vlaming die zakelijk en doeltreffend Nederlands schrijft, helder als een pas gezeemd raam. Een geestig boek, licht van toon, dat evenwel inkijk biedt in de verborgen en minder verborgen motieven en drijfveren van zomaar wat mensen in een Parijs´ pension. De roman van Ferron is allesbehalve licht van toon, het is een boek dat ronkt en bonkt. Tirades en scheldkanonnades. Barokke zinnen, high brow cultuurverwijzingen. Zeker tot op de helft van het boek, wist de schrijver me te overtuigen (mee te slepen); daarna boette het verhaal in aan geloofwaardigheid met toch iets van een anticlimax tot gevolg.