Aanmodderen!

Wederom verkoudjes. Niesdagje, leesdagje. De voor halfzachte oelewappers als ik weinig bemoedigende woorden die ik hieronder citeer, komen uit Bezorgde ouders van Gerard Reve.

“Maar of hij enig talent bezat voor oorspronkelijk scheppend werk, dat was voor Treger zelf nog steeds de vraag. Of neen, eigenlijk niet: op zijn leeftijd kon men, wat nog steeds niet gekomen was, ook niet meer verwachten. Het ging er nog slechts om, of men daarmede vrede had, of niet. Als men gezond was, eerlijk aan de kost kon komen, van bepaalde mensen enige genegenheid en achting ondervond en zelfs een enkele keer, hoe bitter ook, nog iets van de liefde mocht proeven, was dat dan niet voldoende?”

Tja, ehm, nou ja, wat zal ik zeggen, enfin. Eerder nog op de dag las ik bij toeval een gedicht van Philothée O’Neddy, u kent hem wel.

Et si, pour assoupir ton âme,
Pour lui verser un doux dictame,
Le Destin, geôlier rigoureux,
Ne t'a pas, dans ton insomnie,
Jeté la lyre du génie,
Hochet des grands coeurs malheureux
(…)

Op de puntjes hoort te staan Va, que la mort soit ton refuge ! met nog een heel loflied op de dood erachteraan. (Het gedicht begint overigens met een citaat van Pétrus Borel: « Sur la terre on est mal : sous la terre on est bien. ») Maar ik vind, dood kunnen we nog lang genoeg zijn. Niet tobben – aanmodderen! Dat is mijn devies.