Black Swan

Black Swan was, om maar eens een infantiele Engelse uitdrukking te gebruiken: mind blowing. Trok veel bekijks ook. Om half een al bijna een halve zaal vol, om drie uur, toen ik de zaal uitkwam, stond er een grote rij. Terecht, de film is knappe horror over een lief meisje met danstalent dat niet los kan komen van haar dominante moeder en haar eigen superego. Hang naar succes en prestatiedrang maken dat ze zichzelf probeert vrij te maken, maar dat gaat bepaald niet zonder slag of stoot. Ze moet afrekenen met haar moeder, met haar argwaan, en, naarmate ze doorzet, met haar waanbeelden, die haar grootste vijand zijn – en de grootste troef van de film. Meer dan formidabele rol van Natalie Portman als Nina, wat minder overtuigend vond ik het acteerwerk van haar tegenspeler Vincent Cassel als balletdirecteur. Vincent Cassel is nu eenmaal overtuigender als autodief dan als balletdirecteur. Barbara Hershey (nooit van gehoord verder) was daarentegen prima gecast als moedertje lief.