Platenkast is niet meer

Vandaag afscheid genomen van platenkast. Ding heeft ruim vijfentwintig jaar dienst gedaan. Ik heb langer geleefd met die kast dan zonder die kast op mijn kamer. Op de platenkast, die laag was, stond nog het een en ander dat het zicht ontnam aan een paar teksten die ik zo rond mijn twintigste levensjaar erop moet hebben gekalkt met een zwarte marker. Een stukje 21st Schizoid Man, een paar regels van een Yessong. En een soort negatieve versie van Marc groet ’s morgens de dingen, dat ik toen echt nog niet kende hoor. Dat je niet denkt dat ik plagieer. Bovendien is het hopeloos sentimenteel en – hopeloos tout court (zeg maar). Maar toch, opdat het niet verloren ga voor het nageslacht:

Boy: “Morning wall’s.”
Walls: “We are four. You’re alone.”
Boy: “Morning chair.”
Chair: “Sit down boy. Keep me warm.”
Boy: “Morning door.”
Door: “Sorry, I’m closed.”

Boy: “Morning morning…”
Morning: “Hahahaha…!”