Kijken & Zien

Het valt me op dat ik steeds meer met een soort van schildersblik naar de dingen kijk. Ik kijk naar de Grote kerk met de pastorie ervoor, naar de stadsmuur en de kruinen van de grote kastanjebomen en ik zie een compositie. Ik zie een boerderij met een berg kuilgras en twee grote transportauto’s en ik wil er een lijst om doen. Drie koeien in de wei zijn ineens een tijdloos tafereel met platoonse allure. Het is een heerlijk om zo naar de dingen te kijken. Het is alsof het klokje stopt met tikken terwijl ik kijk en ik voor een bevroren moment tot de kern van de dingen doordring. Ik ben een en al oog. Ik ben waarneming.