De stad van achteren

Fascinatie voor slordige stukjes binnenstad. Voor achterkanten van gebouwen met op de muren littekens van verdwenen gebouwen, gebouwen die gesloopt zijn en waarvoor in de plaats gekomen braakliggende terreintjes met gras en opschietend onkruid. Steegjes die tussen muren en afzettingen door kronkelen en niet zelden doodlopen. Overviews zijn waardevol. De rommeligheid vanaf een hoog punt overzien. Maar ook de daken op verschillende hoogteniveaus. Vooral de platte daken met lood bedekt, een goot en een regenpijp voor de waterafvoer. Alles grijs en grauw. Een steeg die uitmondt op een garage. Een teil met uitgebloeide paardenbloemen tegen de muur. Mannen die aan een motor sleutelen, en het beeld verstoren. Liefst geen levende zielen. Donkere luchten met een dreiging van regen daarentegen maken het plaatje compleet.